ஆசை முகம் மறந்து போச்சே

ஆசை முகமறந்து போச்சே-இதை

ஆரிடம் சொல்வேனடி தோழி?

நேச மறக்கவில்லை நெஞ்சம்-எனில்

நினைவு முகமறக்க லாமோ?

கண்ணில் தெரியுதொரு தோற்றம்-அதில்

கண்ண னழகுமுழு தில்லை;

நண்ணு முகவடிவு காணில்-அந்த

நல்ல மலர்ச்சிரிப்பைக் காணோம்

ஓய்வு மொழிதலுமில்லாமல்-அவன்

உறவை நினைத்திருக்கும் உள்ளம்

வாயு முரைப்பதுண்டு கண்டாய்-அந்த

மாயன் புகழினையெய் போதும்.

கண்ணன் புரிந்துவிட்ட பாவம்-உயிர்க்

கண்ண னுருமறக்க லாச்சு;

பெண்க ளினத்திலிது போல-ஒரு

பேதையை முன்புகண்ட துண்டோ?

தேனை மறந்திருக்கும் வண்டும்-ஒளிச்

சிறப்பை மறந்துவிட்ட பூவும்

வானை மறந்திருக்கும் பயிரும்-இந்த

வைய முழுதுமில்லை தோழி!

கண்ணன் முகமறந்து போனால்-இந்தக் 

கண்க ளிருந்துபய னுண்டோ?

வண்ணப் படமுமில்லை கண்டாய்-இனி

வாழும் வழியென்னடி தோழி?